wmo radar > Verhalen over eenzaamheid : ‘Ik deed negentien jaar lang of ik gelukkig was’

Verhalen over eenzaamheid : ‘Ik deed negentien jaar lang of ik gelukkig was’

Op haar negentiende zit Jinx – niet haar echte naam – alleen in een studio van het Leger des Heils. ‘Begin van het jaar ben ik van huis weggelopen.’ Het is de optelsom van jaren thuis worden gemanipuleerd en op school te worden gepest. ‘Ik was best wel blij dat ik weg kon.’ Inmiddels leeft ze van een uitkering, denkt na over een vervolgstudie en doet vooral haar uiterste best om haar leven weer op de rit te krijgen. ‘Maar af en toe escaleert het. En dan weet ik het niet meer.’

Het is een heftig verhaal, dat ze vertelt alsof het over iemand anders gaat. Maar het gaat over haar, een meisje van negentien dat al de nodige klappen heeft gehad. Want hoe ver moet het komen om op die leeftijd van huis weg te lopen? ‘Omdat mijn thuissituatie supererg was. Het ging mentaal niet goed meer met mij. Ik moest al die jaren de perfect princess zijn voor mijn familie. Maar eigenlijk ging het slecht. Ik deed alsof ik gelukkig was. Ik volgde een politiek-juridische opleiding, terwijl ik er helemaal niks aan vond.’ Twee bijkomende gebeurtenissen maken het er thuis niet beter op. ‘Mijn opa was overleden. Daardoor gedroeg mijn oma zich vreemder en werd ze een ander persoon voor mij. Ook werd ik ervan beschuldigd dat ik een neefje en een nichtje had aangerand. Zonder bewijs.’

Uitschelden
Als ze eenmaal besloten heeft om thuis voorgoed de deur achter zich dicht te trekken, is de verwijdering tussen haar en haar familie definitief. Jinx: ‘Ik wist al wat ik kon verwachten: dat ze me zouden uitschelden. Mijn moeder deed eerst nog lief en aardig maar daarna ging ze doen wat ze altijd al heeft gedaan: mij manipuleren. Zeggen dat ik een hoer ben. Een slet. Dat soort dingen.’

Studio: ‘Best wel chill’
Drie weken lang kan ze bij een vriendin terecht, die bereid is om haar te helpen totdat er een plek vrijkomt bij de crisisopvang. ‘Superlief. Ik zei tegen haar: ik heb tijdelijk een plek nodig, ik heb alleen maar jou.’ Inmiddels probeert Jinx, met kleine stapjes, haar leventje weer op orde te krijgen. Jinx heeft een eigen studio van het Leger des Heils. ‘Het is best wel chill.’ Ze kan er rekenen op begeleiding, al is het niet 24 uur per dag. ‘Het hangt ervan af hoeveel je nodig hebt. Gelukkig gaat het nu wel een beetje. Ik probeer mijn best ervoor te doen. Maar af en toe dan escaleert het.’ Een zucht. ‘En dan weet ik het gewoon effe niet meer.’

Gepest op school
Haar enige lichtpuntje is haar passie: ooit nog iets doen als videograaf. En er een studie voor volgen. ‘Het is echt een passie voor mij. En ik ben er goed in. Af en toe doe ik weleens iets met videografie als vrijwilliger. Ik heb me ingeschreven voor een vooropleiding, om te weten of ik het echt wel aan zou kunnen om weer naar school te gaan.’ Want: ook aan school bewaart ze slechte herinneringen. ‘Ik werd gepest. Gepest omdat ik anders was. Ik had andere kleren, andere schoenen, andere sieraden, een andere muzieksmaak. Als je er niet bij hoort, word je gewoon gepest. Daar heb ik veel last van gehad. Ik heb het lang vol gehouden om naar school te gaan. Maar bij de leraren kon ik niet terecht. Die vertrouwde ik nooit. En ik had er één die mij helemaal niet mocht. Ik werd letterlijk voor haar gezicht gepest, zo erg dat ik moest huilen en de klas uitging. En zij zei dat ik aan het overdrijven was. Ze maakte gemene opmerkingen. Sorry voor mijn woorden, maar ik vond haar een kreng. ’De weinig contacten die Jinx nog heeft, dankt ze aan Stichting Join Us In Rotterdam, een landelijk initiatief die jonge leeftijdsgenoten met elkaar in contact brengt om eenzaamheid te doorbreken. Join Us werkt samen met verschillende welzijnsorganisaties, waaronder wmo radar in Rotterdam, om zoveel mogelijk jongeren te bereiken. ‘Join Us heeft mij gemaakt tot wat ik nu ben. Zonder hen was er geen positieve verandering geweest. Als ik Join Us niet had gekend, zou ik überhaupt niet weten of ik er nog was.’

Contact met haar vader
Contact met thuis is er niet meer. ‘Mijn moeder woont nu in Egypte. En mijn vader is er de eerste negentien jaar van mijn leven niet geweest. Ik heb nu eindelijk weer een beetje contact met hem, maar het is nog niet close. ik vind het toch nog lastig om gedurende een langere periode contact met hem te houden. Soms vertelt hij mij dingen dat ik denk: leef ik nu mijn leven in een leugen? Ik snap het niet meer.’Is haar vertrouwen in mensen tot het nulpunt gezakt door alles wat zij heeft meegemaakt? ‘Ik vertrouw mensen nog wel maar niet gelijk’, zegt Jinx. ‘Er is vertrouwen als het over normale dingen gaat. Niet over privédingen. Ik ga niet zomaar iemand over mijn hele leven vertellen en alles wat mij dwars zit. Dan ben ik achterdochtig, dat duurt wel even.’

‘Ik werd gepest. Gepest omdat ik anders was. Ik had andere kleren, andere schoenen, andere sieraden, een andere muzieksmaak’

Join Us Rotterdam

Voel jij je vaak alleen? Terwijl je graag leuke dingen wil doen met leeftijdsgenoten? In Nederland wonen veel jongeren die het moeilijk vinden om vrienden te maken. Ze willen wel, maar weten niet zo goed hoe. Join us doorbreekt het alleen zijn en brengt je in contact met leeftijdsgenoten tussen de 12 en 25 jaar. Tijdens informele bijeenkomsten (zoals een spelletjesavond, bowlen, samen eten en een film kijken) zijn er ervaren begeleiders aanwezig die helpen met het maken en behouden van nieuwe vrienden! Lees meer over Join Us op onze website of meld je direct aan via onderstaande button!

Aanmelden